مراد ساحر
( سید ءِ شکلیں ارواه ءَ دزبندی ءَ گوں )
کمان میان په کهیبـے کاشیں ملگوراں که گواپین ایت
تمردانی دلاں سِنگیں چو برپ کنت و آپین ایت
مه بئـے ورنایی ِء سارتیں سباهانی گل ءَ ایمن
بگر زند ءِ انان ءَ مرک ءِ چیریں تلک ءَ سراپین ایت
بزاں داں زندگ انت آ تلوس ایت په وشدلیں ساعتـے
اگاں په مپت و ناهودگ دل ءَ کسی ئیگ ناپین ایت
اے شر و گندگی اصل ءَ کن انت گوں نیت ءَ سیادی
به بیت کُ ٹ زرگر ءِ دل تنگو ءَ پاکیں اِلاپین ایت
نزاناں که کجا چیر انت امیتانی گلیں باندات !
من ءَ انگر کتگ رنجاں ابیتکی پاداں تراپین ایت
من جزماں الم ءَ شنز ایت روچـے ترانگانی نود !
گمانی سِل و لیگاریں زران ءَ پشلاپین ایت
کج انت آ ماه ءِ دَرور گرمیں امبازاں به گیپت«ساحر»
زمستان ءَ ترا ماں بُن تلاں بنیڈ ءِ به واپین ایت
* * *